Het was een tijdje woelig bij FFC, reden voor redacteur Jose Stephen om Lucien Carbin een paar vragen te stellen.Beste Lucien,
je hebt inmiddels de pensioen gerechtigde leeftijd bereikt die voor trainers geldt, maar denk je er ook echt aan om met “pensioen” te gaan ?
je hebt inmiddels de pensioen gerechtigde leeftijd bereikt die voor trainers geldt, maar denk je er ook echt aan om met “pensioen” te gaan ?
Nee, ik denk er zeker niet over om met pensioen te gaan, ik krijg te veel ingevingen om nieuwe technieken te proberen en die te verwerken in mijn stijl. Die nieuwe ingevingen zijn een bron van motivatie voor mij. Zie het als een “songwriter”
die bij een bepaalde melodie een hit kan schrijven. Ik denk ook dat je als trainer vandaag de dag echt je stijl continue moet vernieuwen anders is er geen vooruitgang. Je moet continue streven naar het verleggen van je grenzen.
Je hebt een eigen stijl ontwikkeld “All Style Muay Thai”. Wat zijn de kenmerken van deze stijl?
Het is een mengeling van diverse takken van sport,Judo, Pencak Silat,Kyokushin Kai Karate en van al deze takken van sport heb ik het beste eruit genomen en gemengd met low kicks en logisch nadenken. Ook qua dekken en verdedigen heb ik wat dingen aangepast. Dus ik moet continue streven naar vernieuwing en dat ik bereik door nog steeds actief te zijn in de sport als trainer.
Je hebt vele kampioenen voorgebracht sinds je bent begonnen als trainer, welke vechter heeft jou de beste voldoening gegeven ?
Tarik Eldrissi is een vechter die hart heeft, snel is maar ook een ontzettend slimme vechter is. Tarik is een vechter die als zijn tegenstander is aangeslagen ook alles op alles zet om hem eruit te slaan. Ik train met mijn vechters hoe ze bepaalde situaties het beste kunnen oplossen. Een keer moest Tarik vechten en er deed zich een situatie voor waar wij nooit op hadden getraind, maar Tarik loste die situatie gewoon op.
Jammer genoeg moest hij drie jaar stoppen vanwege omstandigheden en die kloof is moeilijk te overbruggen. Hij miste daardoor een schakel in zijn ontwikkeling. Hij is de beste vechter die ik heb voortgebracht. De vechster met wie ik een band had waar niks of niemand tussen kon komen was Ilonka Elmond. Zij volgde mijn aanwijzingen altijd blindelings op.
Sinds kort traint Henri Akdeniz ook bij jouw sportschool. Is er een bepaalde chemie tussen jullie?
Henri is een vechter waar mee ik een band heb ondanks dat hij hier maar een jaar traint. Henri komt elke dag vanuit Deventer naar de training. Er is een blindelings vertouwen.
Neem als voorbeeld zijn laatste partij tegenMatthias Ibbsa in Utrecht. Voor de partij heb ik getraind om op de dekking te trappen want dan breek je de dekking. “Superpiele” volgde mijn aanwijzingen blindelings op en bleef trappen totdat de arm van Matthias brak. De bevrediging voor mij als trainer is dan zeer groot vooral omdat hij goed heeft geluisterd naar mijn aanwijzingen.
Het leek erop alsof ik blij was dat de arm van Matthias was gebroken, maar het was de blijdschap om Superpiele die goed had geluisterd.
Een paar weken geleden werd bekend dat Tyrone Spong weg ging bij FFC. Voorheen maakten andere vechters ook deze keuze. Hoe ga jij hiermee om, neem je dit voorval mee, maakt dit je harder als mens ?
Je moet het zo zien ik teken met geen enkele vechter een contract, ik eis van elke vechter van mij 200% inzet en toewijding. Ik zeg tegen elke vechter, bevalt het je niet, daar is de deur. Ik ben iemand die vechters ver boven hun kunnen kan laten stijgen alleen moeten ze wel luisteren.
Ik kan niet met een vechter werken die geen toewijding laat zien. Ik zie het zo net als in een relatie als die band gebroken is dan heeft het geen zin om door te gaan. Ik leer mijn vechters om ervan te houden om moe te worden en hun grenzen continue te verleggen.
Je kunt als je een “sterke mind” hebt iets oproepen om pijn weg te denken om je over een drempel te helpen waardoor je ver boven jezelf kunt uitstijgen.
Ik vind ook dat een vechter niet moet gaan zweven en met beide voeten op de grond moet blijven staan, vaak komt het “zweven” door toedoen van andere mensen die denken het beter te weten. Deze fase is vaak herkenbaar wanneer vechters gaan twijfelen aan wat ik ze probeer te leren en ze komen dan met woordjes als “ja maar”. De know how die ik in de loop der jaren heb vergaard is groot en ik laat het niet toe dat mensen hier aan twijfelen.
Je loopt al heel lang mee in het metier, hoe is het veranderd volgens jouw?
Het is zeker veranderd. De mentaliteit is “slappe shit” want zodra je bepaalde dingen zegt word er gereageerd met “ik ga naar een een andere sportschool.” Dan mag je van mij gaan, ik heb zoals ik al eerder aangaf niks aan ongemotiveerde vechters. Ik trainde vroeger bij Kwakoe, toen wou niemand te laat komen, wie te laat kwam kon reken op een paar fikse stompen in zijn maag van de gehele dojo. Ik weet nog dat de jongens die bij mij trainden altijd rende vanaf de bushalte naar de dojo om op tijd te komen. Tegenwoordig zou dit ondenkbaar zijn.
Als je de gelegenheid zou hebben om iets over te kunnen doen in je carrière wat zou dat dan zijn en waarom juist deze keuze?
Ik had veel commerciëler moeten denken, ik kreeg aanbiedingen om video’s te maken over technieken en trainingsvormen. Ik heb dit geweigerd omdat ik niet wilde dat anderen zouden zien hoe mijn trainingen in elkaar zaten.
"Het is nu genoeg geweest", zei Maria Verheijen in de kleedkamer na afloop van haar gewonnen partij tegen Ania Fuchs. "Ik ben nu dertig. Ik zie mezelf geen meisjes van twintig de ring door slaan. Ik hou op met de wedstrijdsport en ga nu alleen nog maar lesgeven", waren haar afscheidswoorden.
"Kijk naar haar gezicht", was de duidelijke aanwijzing vanuit Sarah Debaieb's hoek om het initiatief weer te grijpen. Het gezicht van haar opponent Rachel Adamus sprak inderdaad boekdelen. Het zag er verbeten en moe uit.
