Slamm ism met Team Furious houden het Memento Mori Part 1 gala in de Maassilo, een cathedraal van 'heavy' industrieel beton aan de oevers van de Maas in Rotterdam.
Het Rotterdams publiek mag dan niet zo verwend zijn het kickboks-evenementen als hun Amsterdamse broeders maar hun kennis van de sport is er niet minder om. In tegendeel de Matchmaking belooft het een en ander en niet alleen voor de rechtgeaarde Rotterdammers! SlammFurious werd een geweldig feest omdat Oosterbaan Gym, Team Furious en de andere sportscholen een geïnvolveerde schare fans mee brachten. Voor de pauze was er een sterke Matchmaking die de handen op een kreeg. En mede door de laatste twee partijen, van Mike de Snoo (Meijiro Gym) en Ismaël "Mister Pain" Londt bleef het publiek tot de laatste man in de betonnen cathedraal.
 |
Maurits van Team Furious had zich de hele avond onder het publiek begeven en constateerde tevredenheid, "Iedereen was enthousiast. Er was een perfecte samenwerking met Slamm. Aandachtspuntje voor de volgende keer, sommigen fans wilden op zo'n lange avond wel een stoel om op te zitten."
 |
Mike de Snoo was van de classieke KO. Trainer André Mannaert,"Het was eigenlijk geen partij. We waren even stil toen we zagen hoe die Italiaan er in het begin inging. Maar Mike hield het overzicht en toen kwam die linkse hoek, waarop D' Amuri KO ging."
 |
Mannaert ziet het helemaal zitten met De Snoo, "Hij heeft een KO in zijn vuisten en benen. Ik zie hem wel in de voetsporen van zijn vader treden en in het Lupinee Stadion staan."
 |
Mr. Pain, het Main Event van de avond deed zijn ding, een feestje bouwen, rustig slopen. Maar Tommy van Wijngaarde (Bullys Gym) geeft niets cadeau. Terwijl de klappen van Londt hard doorkomen, steekt Van Wijngaarde in de tweede ronde toch zijn tong uit om de kampioen van Team Slamm uit te dagen.
 |
Londt is de winnaar, maar het publiek geeft beide vechters een warm applaus. SlammFurious is zeer geslaagd.
Meer sfeer is op te snuiven op Kickboxtv.
 |
"Het is nu genoeg geweest", zei Maria Verheijen in de kleedkamer na afloop van haar gewonnen partij tegen Ania Fuchs. "Ik ben nu dertig. Ik zie mezelf geen meisjes van twintig de ring door slaan. Ik hou op met de wedstrijdsport en ga nu alleen nog maar lesgeven", waren haar afscheidswoorden.
"Kijk naar haar gezicht", was de duidelijke aanwijzing vanuit Sarah Debaieb's hoek om het initiatief weer te grijpen. Het gezicht van haar opponent Rachel Adamus sprak inderdaad boekdelen. Het zag er verbeten en moe uit.
