Reporter Alexandra van Dam zet haar verkenningstocht in Thailand voort.
Met mijn vriend Yad ging ik mee naar zijn trainer en vriend Witchawan een stukje verderop in Meanam. Witchawan heeft een trainingskamp bekend onder de naam Keatkowit. De trainer, inmiddels de vijftig gepasseerd, deed zijn laatste partij in Canada op 38-tig jarige leeftijd. Nu runt hij een trainingskamp.
Trainingskamp Keatkowit is geen luxe resort, mocht je bij hem willen trainen dan gaat het er hard aan toe. De real way, no bullshit! Bijna de hele week is Witchawan in Thailand of in het buitenland met zijn vechters op weg voor wedstrijden. Sommige jongens zijn hun hele leven al bij hem. De band is zeer hecht. Deze sensei is streng en zorgt goed voor zijn leerlingen.
Op het moment onderhandelt Witchawan over een contract voor zijn vechters in Hong Kong. Zijn vechters gaan nu al elke maand naar China waar hij een wedstrijdcontract heeft. Zijn beste boxer is op dit moment Nontechai, een van de 5 kampioenen die de trainer tot nu toe in zijn loopbaan afgeleverd heeft. Ook Tirapong was in 2002 één van zijn kampioenen. “Die heeft Ramon Dekker verslagen zo,n 10 jaar geleden op het gewicht van 140 pounds”, vertelt Witchawan trots.
Zijn gym is geen luxe en dat wil Witchawan ook niet. Wat hij biedt is training en gastvrijheid en de ware Martial Art Spirit. Hij wil dat zijn jongens goede mensen worden en op het rechte pad blijven en geen drugs gaan gebruiken. En als er gevochten wordt, is dat uiteraard voor geld. Je moet er wel van kunnen leven. Ik besluit dat ik deze man mag. Hij heeft een goede instelling en daarom respecteer ik hem.
Wordt vervolgd...