“Het is een ervaren jongen”, zegt Hesdy Gerges, de Amsterdamse winnaar van het Main Event, Amsterdam vs Rotterdam over de Rotterdammer Ashwin Balrak in The Sand. Gerges aarzelt tussen het laten losknippen van zijn windsels of het interview.
Er heerst in de kleedkamer een gespannen stemming na de triomphantelijke overwinningceremonie in de ring. “Het was een beukpartij. Ik vind dat ik een licht voordeel had in de eerste en derde ronde. Ik heb gewonnen omdat ik constant met low kicks scoorde. En kijk ook maar eens naar zijn gezwollen nek”, zo verklaarde de Amsterdammer Gerges zijn overwinning.
De kop grotere Gerges opent de match met een serie keiharde low kicks, maar gaande weg de eerste ronde heeft het invechten van Balrak resultaat. In de tweede ronde is de Rotterdammer de betere partij en in de derde ronde komt Gerges niet overtuigend genoeg terug tegen de naar voren jagende Balrak. In zijn eigen stijl maakt de vrolijke Balrak, die zeker van de overwinning lijkt, zich op om na drie rondes de monstrueuze trophee in ontvangst te nemen. Maar die prijs is voor de Amsterdammer Hesdy Gerges.
De vele meegekomen fans troosten Balrak. “Iedereen weet wie er gewonnen heeft”, schreeuwen ze hem bemoedigend toe. Trainer Ernesto Hoost briest. “Ik vind dit een politieke uitslag. Natuurlijk was het een beladen wedstrijd, maar de uitslag berust niet op de feiten.”
In de leegstromende The Sand is onder de jury en ringrechter de rust nog niet weer gekeerd. Simon Ruts, aan een tafel bij de ring, “Als promotor vind ik deze uitslag commercieel technisch heel gunstig. Ik heb niet mee geteld maar in het algemeen weet ik het zonet nog niet. Er had wel een vierde ronde in gezeten”. Ook Peter Aerts schudt zijn hoofd. Hoost nogmaals naar de jury gekomen, “Ik voel me zwaar gepikt. Dit is een hoerige teringstreek. Hoe wordt er eigenlijk bij jullie gescoord?” De voorzitter van de jury drukt hem, wel gemeend, op het hart een officieel protest in te dienen en reikt hem de benodigde papieren aan. Maar Hoost heeft zo zijn aarzelingen om een officieel protest in te dienen.
Overdonderd door de alom aanwezige twijfels die boven de arena hangen, doen de juryleden in 'petit comité' nog eens aan soul searching. Drie juryleden waren voor Rood, dus voor Hesdy. Twee hadden Blauw als winnaar. De ringrechter had ook Blauw als winnaar. Dus eigenlijk zou er een extra ronde geknokt moeten worden, vinden de dame en heren achteraf. Maar dat is achteraf, mensen falen wel eens in het heetst van de strijd.
Zo moet Amir Zeyada het ook gevoeld hebben. “Ik pieker me suf wat er met me aan de hand is”, verzucht de sympathieke vechter na zijn nederlaag.
Het is een tijd geleden dat hij een belangrijke partij op zijn palmares kon bijschrijven. Lang zal hij herinnerd worden als de enige vechter die Tyrone Spong twee maal tegen het canvas had gekregen. Dat hield een bepaalde belofte in. Een jaar geleden demonstreerde hij twee rondes lang gretig zijn talenten in het Zonnehuis tegen Muriel Groenhart, maar liep onverwacht tegen een stoot op. Zaterdagavond stond Zeyada, dit keer in een Superfight van de Amsterdam Fightclub, weer tegen Groenhart die een zeer ontspannen indruk maakte. Reeds in de eerste ronde moest Zeyada de overwinning aan Groenhart laten wegens een gapende wond naast zijn linkeroog.
“Ik train hard, ik leef helemaal voor mijn sport”, zegt de diep teleurgestelde vechter. “Het viel me de laatste tijd erg zwaar. Ik heb misschien zelf te veel druk op me geladen om maar te presteren. In ieder geval, ga ik het anders aanpakken, want ik wil nu eerst weer plezier in het vechten krijgen”.
Vanaf acht uur zit The Sand stamp en stamp vol. Het enthousiaste publiek krijgt een serie fantastische partijen voorgeschoteld.
Lloyd van Dams walst letterlijk zijn tegenstanders uit het viermans toernooi. Robin van Roosmalen is te sterk voor de net uit Suriname overgekomen Nekruii.
Chris Ngimbi boekt een fraaie overwinning en de streep waarmee Aussie een eind maakt aan de ambities van Ali Gunyar kenmerkt de absolute klasse van de Top Team Beverwijk-ster. Mosab Amrani onderstreept in een geweldig gevecht zijn klasse tegen Abid Boudhan.
Amsterdan Fightclub, the most fantastic and friendly games!
"Het is nu genoeg geweest", zei Maria Verheijen in de kleedkamer na afloop van haar gewonnen partij tegen Ania Fuchs. "Ik ben nu dertig. Ik zie mezelf geen meisjes van twintig de ring door slaan. Ik hou op met de wedstrijdsport en ga nu alleen nog maar lesgeven", waren haar afscheidswoorden.
"Kijk naar haar gezicht", was de duidelijke aanwijzing vanuit Sarah Debaieb's hoek om het initiatief weer te grijpen. Het gezicht van haar opponent Rachel Adamus sprak inderdaad boekdelen. Het zag er verbeten en moe uit.
