Sergio Wielzen is 23 jaar en heeft nu al enkele titels op zijn naam zoals 2x It,s Showtime” titel 61 kg gewichtsklasse, 1x UMC titel ook 61 kg. En een hele belangrijke partij in Thailand gewonnen met KO in de eerste ronde tegen Anuwat Kaewsamrit op 29 mei 2010. Dat was op het Boxe Thai Tournament IV. Maar nu op naar Moskou voor weer een wereldtitel!
"Schrijf maar dat ik door de enorme inzet van alle jonge vechters gemotiveerd ben weer in de ring te gaan", zei promotor Anthony Kane na afloop van zijn tweede Almeerse gala, Death Before Dishonor 2 in de vechttent op de Grote Markt. "Ik wil weer in Nederland vechten om iets voor hen terug te doen", voegt hij daar stralend aan toe.
Het tournooi op het gala Judgement day part 3 in Panningen in Limburg van afgelopen zaterdag is met overmacht gewonnen door het team van de FFC vechters Mika Tahitu, Devon Leeuwin en A vechter Maiki Karathanasis. Net als Karathanasis leggen de twee B vechters de lat hoog. Ze willen de top bereiken en hun boodschap is duidelijk, "FFC is Back".
Er waren zondagavond in de Almeerse FBK-Sporthal zeker twee duidelijke winnaars. In de eerste plaats de organisator van Raw Diamonds Remy Bonjasky, wiens eerste gala vlekkeloos was verlopen. De organisatie klopte aan alle kanten, van de catering tot en met de beveiliging. Tevreden glimlachend kondigde de Flying Dutchman reeds zijn volgende gala voor december aan.
In de gezellige, goed gevulde Dojo van Intercontinental/FFC presenteerden zich zaterdag een groot aantal jeugdige talenten. Het was de eerste van wat je de FFC-Dagen kan noemen. De zaterdag voor de aanstormende jongeren. En de zondag voor de veteranen. Op de zaterdag kon je wel stellen dat reputaties voor de jongsten niet telden.
"Het is nu genoeg geweest", zei Maria Verheijen in de kleedkamer na afloop van haar gewonnen partij tegen Ania Fuchs. "Ik ben nu dertig. Ik zie mezelf geen meisjes van twintig de ring door slaan. Ik hou op met de wedstrijdsport en ga nu alleen nog maar lesgeven", waren haar afscheidswoorden.
"Kijk naar haar gezicht", was de duidelijke aanwijzing vanuit Sarah Debaieb's hoek om het initiatief weer te grijpen. Het gezicht van haar opponent Rachel Adamus sprak inderdaad boekdelen. Het zag er verbeten en moe uit.
