Jose Stephen gaat verder met zijn speurtocht door Thailand.Panjonsuk is voor het Nederlandse Publiek geen onbekende. Als ik samen met Mr. Pong, Sayoknoi en de taxichauffeur aan het lunchen ben in Bangkok schuift Panjonsuk ook aan.
Momenteel traint hij bij Mr. Pong om in vorm te blijven en vertoeft dus in Bangkok. Hij is net klaar met zijn eigen kamp: “Camp Panjonsuk”.
Na zijn optreden op de Olympische spelen in Beijing waar hij de Thailand vertegenwoordigde onder de naam Chomphuphuang Angkhan kwam het idee om een eigen Thaiboks kamp te starten zodat mensen uit de gehele wereld daar kunnen trainen. Panjonsuk ging in Beijing wel door naar de laatste 16 maar verloor toen en was uitgeschakeld.
Camp Panjonsuk is gelegen in de provinci Lopburi een stevige 200 kilometer vanuit Bangkok. Na een kleine 2 uur kwamen we bij het kamp aan. Het moment dat je de autodeuren opendoet komt de frisse berglucht je tegemoet. De ligging van het kamp is ideaal omringd door natuurschoon en gelukkig weinig auto verkeer zodat de lucht schoon en fris is.
Er staat een ring in het midden van het kamp en daaromheen bokszakken en de slaapvoorzieningen zijn een vergevorderd stadium. Het kamp oogt fris en wel overdacht, het moet een trekpleister worden voor de doorgewinterde vechter tot de persoon die het Thaiboksen wilt leren vanaf de basisbeginselen.
Binnenkort komen er ook motorbikes die de mensen kunnen huren om na het trainen Lopburi te verkennen of om boodschappen te doen bij de lokale markt niet ver verwijderd van het kamp.
Als ik in de taxi stap om weer terug te rijden naar Bangkok ben ik erg onder de indruk van het kamp. Zuivere lucht, goede trainingsfaciliteiten en een trainer die alle klappen van de zweep kent.
Panjonsuk heeft inmiddels getekend bij It’s Showtime. Fightweek wenst Panjonsuk veel geluk en zal in de toekomst zeker terug keren naar het kamp om een reportage te maken van Panjonsuk als trainer.
"Het is nu genoeg geweest", zei Maria Verheijen in de kleedkamer na afloop van haar gewonnen partij tegen Ania Fuchs. "Ik ben nu dertig. Ik zie mezelf geen meisjes van twintig de ring door slaan. Ik hou op met de wedstrijdsport en ga nu alleen nog maar lesgeven", waren haar afscheidswoorden.
"Kijk naar haar gezicht", was de duidelijke aanwijzing vanuit Sarah Debaieb's hoek om het initiatief weer te grijpen. Het gezicht van haar opponent Rachel Adamus sprak inderdaad boekdelen. Het zag er verbeten en moe uit.
